طلسم نوشتهای از کلمات و اشکال و ارقام و جداول است. زمان ماندگاری طلسم بسته به تعیین عامل و ارجاعات او به مبادی انرژیهای غریبه است. تفاوت مهم میان دعا و طلسم، نحوه فعال سازی آنها است [۱]. که دعا را به زبان مرسوم و کامل مینویسند، ولی در طلسم کلماتی از دعا را با حروف مرموز مینویسند. به همین دلیل فهم نوشتههای روی آن برای همه ممکن نیست.
واژه طلسم از یونانی (τέλεσμα) به عربی (طِلَسم و جمعش طلاسم) و بعضی را اعتقاد بر آن است که کلمه طلسم مقلوب مسلط است و اصل آن عربی است و به در اموری که تسلط یافتن مدّ نظر باشد کاربرد دارد و به همین صورت به فارسی و سپس به زبانهای اروپایی مانند انگلیسی (talisman) راه یافتهاست.
معمولاً طلسم را بر ابزاری که هماهنگی و همخوانی با موضوع دارند، ایجاد میکنند. در طلسم سیاه که برای از بین بردن شخص از آن استفاده میکنند، معمولاً مجسمه مومی شخص مورد نظر را درست کرده و بعد از آماده کردن فضای مناسب این عمل، سوزاندن بخورات، و خواندن ذکرهای مناسبه که روح عامل را در تجمیع انرژیها و هیجانات لازمه یاری نماید، عامل با شمشیری که مخصوص این کار تهیه کرده سر مجسمه مومی را در لحظه قطعی از بدن جدا مینماید. ملاحظه میشود که در قتل عادی و مادّی هم از شمشیر و بریدن سر استفاده میشود.
منابع
- پرویز تناولی، طلسم: گرافیک سنتی ایران، نشر بنگاه، ۱۳۸۵، ISBN ۹۶۴-۹۶۳۸۳-۴-۲
- محمد معین، فرهنگ معین
- ملا حسین کاشفی، اسرار قاسمی